ചിന്നാറില് വെച്ച് മറക്കാനാവാത്ത ഒരു കാഴ്ച ഞങ്ങള് കണ്ടു. ഞങ്ങള് സഞ്ചരിച്ചിരുന്ന വാഹനം വനത്തിന്റെ അരുകിലുള്ള് റോഡ് വഴി പോവുകയായിരുന്നു. റോടിന്റെ ഇരുവശത്തും 1 meter പൊക്കത്തില് വെള്ള concrete barricade നിര്മ്മിച്ചിരുന്നു. റോഡ് ഒരു വളവു കഴിഞ്ഞപ്പോള് വലതുവശത്ത് ഒരു തുറന്ന സ്ഥലം കണ്ടു. അവിടെ ഞാന് David Attenborough ചിത്രങ്ങളില് കാണാറുള്ള ഒരു കാഴ്ച കാണാന് ഇടയായി.
അപ്പോഴ് ഇന്ത്യന് സമയം 7:11 pm. വെട്ടം തീരെയില്ല. പടങ്ങള് മോശമാകും എന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ എന്റെ ഓര്മ്മക്കായി മാത്രം ഞാന് പടം എടുക്കാം എന്നു തീരുമാനിച്ചു.
ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഞാന് barricade കടന്നു കുറ്റികാട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങി. എന്റെ മുന്നില് ഒരാള് പൊക്കത്തില് വളര്ന്നു നില്ക്കുന്ന കുറ്റിച്ചെടികൾ. അതിന്റെയും അപ്പുറം ചെറിയ തടാകം. അതിന്റെ പുറകില് അസ്ഥമിക്കുന്ന സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങള് ചുംബിച്ച് വിടപറയുന്ന മലനിരപ്പുകൾ. മേഖങ്ങള് അതിവേഗത്തില് മാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതു ഭാരതമാണോ എന്ന് ഞാന് സംശയിച്ച്. ഇതു് Kenya തന്നെയാണു്. Yes! this is our own little Savannah.
ഏകദേശം ഒരു 70 m മുമ്പില് ഒരു Hummer H2 വലുപ്പത്തില് ഒരു കാട്ടുപോത്ത് !!. അവന്റെ സമീപം ഏഴെട്ട് പരിവാരങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു. Mr. കാട്ടുപോത്തന് അല്പ നേരം എന്നെ തന്നെ നോക്കി അവിടെ നിന്നു. എന്റെ പെടലിക്ക് ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് വീശി. വിയര്പ്പിന്റെ തുള്ളികള് എന്റെ പുരികം വിഞ്ഞൊഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇരുട്ടത്ത് Viewfinderല് കൂടി ഒന്നും കാണുന്നില്ലായിരുന്നു. പെട്ടന്നു തന്നെ ഞാന് കാമറയുടെ menuല്നിന്നും ISO 3200 ലേക്ക് മാറ്റി. grains ഉണ്ടായാലും ഇതു miss ചെയ്തുകൂട. ഒരു emergencyക്ക് Tripod ഒട്ടത്തിനു തടസമാകും എന്നു കരുതി ഞാന് അതും കൂടെ കൊണ്ടുവന്നില്ല.
വട്ടിളകി കാട്ടുപോത്ത് charge ചെയ്താല് barricade ചാടിക്കടന്ന് തിരിച്ച് ഓടാന് തൈയ്യാറായിട്ടാണു ഞാന് നിന്നിരുന്നത്. എങ്കിലും എന്നെ ശ്രദ്ദിക്കാതെ ശാന്തനായി മേച്ചില് തുടര്ന്നു. അപ്പോള് കാട്ടിന്റെ വലതു ഭാഗത്തു നിന്നും ഏകദേശം 230 m ദൂരത്തുനിന്നും ഒരു ആന വളരെ ദേഷ്യത്തില് തന്നെ കാട്ടുപോത്തിന്റെ അരുകിലേക്ക് ഓടി വന്നു. ഇവര് പണ്ടേ അല്പം അലൌഹ്യത്തില് ആയിരുന്നിരിക്കണം. Mr. കാട്ടുപോത്തന് Mr. കൊമ്പനെ നോക്കി കാലുകൊണ്ട് പൊടി പറത്തി. (ഇവന്മാര് Tom & Jerry cartoons ശെരിക്കും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവണം.) കോമ്പന് കൂട്ടാക്കിയില്ല. അവന് പോത്തിന്റെ നേരെ നിങ്ങി. അപ്പോള് പോത്തനു ഹാലിളകി, അദ്ദേഹം പരിവാരങ്ങളുമൊത്തു് ആനയുടെ നേര്ക്ക് ഓടി തുടങ്ങി. കാട്ടുപോത്തിന്റെ മൂനിരിട്ടി വലുപ്പമുള്ള ആന ഇതുകണ്ട് കാലിന്റിടയില് വാലും ചുരുട്ടി കാട്ടിലേക്ക് തിരിഞ്ഞോടി. ഞാന് ഇതുകണ്ടു ഞെട്ടിപ്പോയി. കാട്ടുപോത്തുകള് എല്ലാം കാട്ടിലേക്ക് ആനയെ പിന്തുടര്ന്നു. പോടിയും ശബ്ദവും കൊണ്ട് ഒന്നു കാണാന് കഴിഞ്ഞില്ല.
10 സെകന്റ് കഴിഞ്ഞു. കാട്ടിലേക്ക് ഓടിയിയ കാട്ട് പോത്തുകള് ഇടിവെട്ടിന്റെ അകമ്പടിയോടെ കട്ടില് നിന്നും തിരിച്ചു ഓടുന്നു. ഇവര് ഇങ്ങനെ തിരിഞ്ഞോടണമെങ്കില് കാട്ടിനുള്ളില് ആന ഒന്നല്ല. ഒരു വന് ആന കൂട്ടം തന്നെയുണ്ടാവും. ഞാന് അല്പ നേരം അമ്പരന്നു നിന്നു. ഓടാന് സമയമായി. ഇവന്മാരെല്ലാം എന്റെ നേര്ക്കെങ്ങാനം ഓടിയാല്...ൽ?...
Excitement എനിക്ക് താങ്ങാനാവുന്നതിന്റെയും അപ്പുറമായി എന്നു് എനിക്കും തോന്നി തുടങ്ങി. പുറകില് നിന്നും കൂട്ടുകാര് എന്നെ തിരികെ വിളിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഞാന് തിരിഞ്ഞോടി. barricade ചാടി കടന്നു. പടങ്ങള് ഒന്നും നല്ലതുപോലെ എടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന ദുഖം ആദ്യമൊക്കെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും പിന്നെ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല. കണ്ട കാഴ്ചകളും അതിന്റെ politicsഉം എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഒരിക്കലും പകര്ത്തableഉം അല്ലായിരുന്നു.
എന്തായാലും ഇവിടെ ഞാന് ഇനിയും വരും, ഈ savaanah scene പകര്ത്താനായി. ഇവര് എല്ലാം ഇനി എത്ര കാലം ഇവിടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ഇവിടെ ജിവിക്കും എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. എന്റെ മക്കള്ക്ക് ഈ കാഴ്ച കാണാന് കഴിയുമോ? സംശയമാണു. വലിയ സംശയം.
അപ്പോഴ് ഇന്ത്യന് സമയം 7:11 pm. വെട്ടം തീരെയില്ല. പടങ്ങള് മോശമാകും എന്ന് അറിഞ്ഞുകൊണ്ടു തന്നെ എന്റെ ഓര്മ്മക്കായി മാത്രം ഞാന് പടം എടുക്കാം എന്നു തീരുമാനിച്ചു.
ധൈര്യം സംഭരിച്ച് ഞാന് barricade കടന്നു കുറ്റികാട്ടിലേക്ക് ഇറങ്ങി. എന്റെ മുന്നില് ഒരാള് പൊക്കത്തില് വളര്ന്നു നില്ക്കുന്ന കുറ്റിച്ചെടികൾ. അതിന്റെയും അപ്പുറം ചെറിയ തടാകം. അതിന്റെ പുറകില് അസ്ഥമിക്കുന്ന സൂര്യന്റെ കിരണങ്ങള് ചുംബിച്ച് വിടപറയുന്ന മലനിരപ്പുകൾ. മേഖങ്ങള് അതിവേഗത്തില് മാഞ്ഞു കൊണ്ടിരുന്നു. ഇതു ഭാരതമാണോ എന്ന് ഞാന് സംശയിച്ച്. ഇതു് Kenya തന്നെയാണു്. Yes! this is our own little Savannah.
ഏകദേശം ഒരു 70 m മുമ്പില് ഒരു Hummer H2 വലുപ്പത്തില് ഒരു കാട്ടുപോത്ത് !!. അവന്റെ സമീപം ഏഴെട്ട് പരിവാരങ്ങളുമുണ്ടായിരുന്നു. Mr. കാട്ടുപോത്തന് അല്പ നേരം എന്നെ തന്നെ നോക്കി അവിടെ നിന്നു. എന്റെ പെടലിക്ക് ഒരു തണുത്ത കാറ്റ് വീശി. വിയര്പ്പിന്റെ തുള്ളികള് എന്റെ പുരികം വിഞ്ഞൊഴുക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ഇരുട്ടത്ത് Viewfinderല് കൂടി ഒന്നും കാണുന്നില്ലായിരുന്നു. പെട്ടന്നു തന്നെ ഞാന് കാമറയുടെ menuല്നിന്നും ISO 3200 ലേക്ക് മാറ്റി. grains ഉണ്ടായാലും ഇതു miss ചെയ്തുകൂട. ഒരു emergencyക്ക് Tripod ഒട്ടത്തിനു തടസമാകും എന്നു കരുതി ഞാന് അതും കൂടെ കൊണ്ടുവന്നില്ല.
വട്ടിളകി കാട്ടുപോത്ത് charge ചെയ്താല് barricade ചാടിക്കടന്ന് തിരിച്ച് ഓടാന് തൈയ്യാറായിട്ടാണു ഞാന് നിന്നിരുന്നത്. എങ്കിലും എന്നെ ശ്രദ്ദിക്കാതെ ശാന്തനായി മേച്ചില് തുടര്ന്നു. അപ്പോള് കാട്ടിന്റെ വലതു ഭാഗത്തു നിന്നും ഏകദേശം 230 m ദൂരത്തുനിന്നും ഒരു ആന വളരെ ദേഷ്യത്തില് തന്നെ കാട്ടുപോത്തിന്റെ അരുകിലേക്ക് ഓടി വന്നു. ഇവര് പണ്ടേ അല്പം അലൌഹ്യത്തില് ആയിരുന്നിരിക്കണം. Mr. കാട്ടുപോത്തന് Mr. കൊമ്പനെ നോക്കി കാലുകൊണ്ട് പൊടി പറത്തി. (ഇവന്മാര് Tom & Jerry cartoons ശെരിക്കും കണ്ടിട്ടുണ്ടാവണം.) കോമ്പന് കൂട്ടാക്കിയില്ല. അവന് പോത്തിന്റെ നേരെ നിങ്ങി. അപ്പോള് പോത്തനു ഹാലിളകി, അദ്ദേഹം പരിവാരങ്ങളുമൊത്തു് ആനയുടെ നേര്ക്ക് ഓടി തുടങ്ങി. കാട്ടുപോത്തിന്റെ മൂനിരിട്ടി വലുപ്പമുള്ള ആന ഇതുകണ്ട് കാലിന്റിടയില് വാലും ചുരുട്ടി കാട്ടിലേക്ക് തിരിഞ്ഞോടി. ഞാന് ഇതുകണ്ടു ഞെട്ടിപ്പോയി. കാട്ടുപോത്തുകള് എല്ലാം കാട്ടിലേക്ക് ആനയെ പിന്തുടര്ന്നു. പോടിയും ശബ്ദവും കൊണ്ട് ഒന്നു കാണാന് കഴിഞ്ഞില്ല.
10 സെകന്റ് കഴിഞ്ഞു. കാട്ടിലേക്ക് ഓടിയിയ കാട്ട് പോത്തുകള് ഇടിവെട്ടിന്റെ അകമ്പടിയോടെ കട്ടില് നിന്നും തിരിച്ചു ഓടുന്നു. ഇവര് ഇങ്ങനെ തിരിഞ്ഞോടണമെങ്കില് കാട്ടിനുള്ളില് ആന ഒന്നല്ല. ഒരു വന് ആന കൂട്ടം തന്നെയുണ്ടാവും. ഞാന് അല്പ നേരം അമ്പരന്നു നിന്നു. ഓടാന് സമയമായി. ഇവന്മാരെല്ലാം എന്റെ നേര്ക്കെങ്ങാനം ഓടിയാല്...ൽ?...
Excitement എനിക്ക് താങ്ങാനാവുന്നതിന്റെയും അപ്പുറമായി എന്നു് എനിക്കും തോന്നി തുടങ്ങി. പുറകില് നിന്നും കൂട്ടുകാര് എന്നെ തിരികെ വിളിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഞാന് തിരിഞ്ഞോടി. barricade ചാടി കടന്നു. പടങ്ങള് ഒന്നും നല്ലതുപോലെ എടുക്കാന് കഴിഞ്ഞില്ല എന്ന ദുഖം ആദ്യമൊക്കെ തോന്നിയിരുന്നെങ്കിലും പിന്നെ അത് കാര്യമാക്കിയില്ല. കണ്ട കാഴ്ചകളും അതിന്റെ politicsഉം എത്ര ശ്രമിച്ചാലും ഒരിക്കലും പകര്ത്തableഉം അല്ലായിരുന്നു.
എന്തായാലും ഇവിടെ ഞാന് ഇനിയും വരും, ഈ savaanah scene പകര്ത്താനായി. ഇവര് എല്ലാം ഇനി എത്ര കാലം ഇവിടെ സ്വാതന്ത്ര്യത്തോടെ ഇവിടെ ജിവിക്കും എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. എന്റെ മക്കള്ക്ക് ഈ കാഴ്ച കാണാന് കഴിയുമോ? സംശയമാണു. വലിയ സംശയം.