Monday, February 22, 2010

കശാപ്പ് മത്സരം

ഈ വർഷവും Gulf Food Trade Show  ഗംഭീരമായി തന്നെ Dubai World Trade Centre  സംഘടിപ്പിച്ചു.  Hospitality and food industryയിൽ ഏർപ്പെട്ട എല്ലാ വ്യവസായ സ്ഥാപനങ്ങളും ഒത്തു ചേരുന്ന ഒരു മഹ സമ്മേളനം എന്നതിലുപരി അന്ത്രാരാഷ്ട്ര ഹോട്ടലുകളിലും  ഭക്ഷ്യ വ്യവസായ മേഖലയിലും പ്രവർത്തിക്കുന്ന chefകൾ ഒത്തു ചേരുന്ന ഒരു ഇടം കൂടിയാനു്.

Conferencകളും seminarകളും കൂടാതെ അന്താരാഷ്ട്ര നിലവാരമുള്ള  master chefകൾ certify ചെയ്യുന്ന വിവിധ ഇനം മത്സരങ്ങളും  ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇന്നലയും ഇന്നുമായി നടത്തിയ ചില മത്സരങ്ങളിൽ നിന്നുമുള്ള ചില ചിത്രങ്ങളാണു് ഇവ.  ഇന്ത്യ, ശ്രീ ലങ്ക, ഇന്തോനേഷ്യ, ഫിലിപ്പൈൻസ്, ഈജിപ്റ്റ്, സൌദി മലേഷ്യ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുമെല്ലാം chefകൾ വന്നിരുന്നു.

Lamb carving (കശാപ്പ്) മത്സരം.
പാശ്ചാത്യ പാചക വിധിയിൽ വളരെ പ്രാധാന്യം അർഹിക്കുന്ന ഒന്നാണു് meat carving. മൃഗത്തിന്റെ ശരീര എല്ലുകൾ ഒഴിവാക്കി മാംസം കൃത്യമായ രീതിയിൽ മാംസ പേശികൾ പിരിയാതെ രൂപവും അളവും തെറ്റാതെ കാവർന്നെടുക്കുന്ന കല.

ഈ മത്സരത്തിൽ WTC hotelൽ Chief butcher ആയി ജോലി ചെയ്യുന്ന കോട്ടയത്തുകാരൻ പ്രദീപിനെയും പരിചയപ്പെടാൻ കഴിഞ്ഞു.  അങ്ങനെ ഈ കലാപരിപാടിയുടെ വിവിധ വശങ്ങൾ കുറച്ച് പഠിക്കാനും കഴിഞ്ഞു.

ഓരോ മത്സരാർത്ഥിക്കും ഒരു സെറ്റ് ഉപകരണങ്ങളും, (sponsor നൾഗുന്ന)ഒരു Australian lambഉം കൊടുക്കും. രണ്ടു മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ribs, chops, rump, medalions, steaks, t-bone steak, prime cuts etc. etc. വെട്ടി ഉണ്ടാക്കി വെക്കണം. വൃതിയോടെയും, വെടിപ്പോടെയും, ഏറ്റവും ഭംഗിയായി ചെയ്യുന്ന chefനു് സമ്മാനം.

ഏതാണുണ്ട് ഒന്നര മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ തന്നെ എല്ലാവരും പണ്ടി പൂർത്തിയാക്കി. ഇതിൽ ആരാണു വിജയി എന്നതു് ഒറ്റനോട്ടത്തിൽ  സാധാരണ കാണികൾക്ക് പറയാൻ പ്രയാസമാണു്.

എന്തായാലും ചുമ്മ ആടിനെ ഇടം വലം വെട്ടിയിട്ട് ബിരിയാണി ഉണ്ടാക്കുന്ന പോലെയല്ല ഈ പരിപാടി എന്നു മനസിലാക്കാൻ കഴിഞ്ഞു.  (എന്നു കരുതി ബിരിയാണി ഉണ്ടാക്കുന്നതു് എളുപ്പ പണിയും അല്ല കേട്ടോ)

[gallery link="file" columns="2"]

Friday, February 12, 2010

The state of creativity in India

I feel that the creative process of deriving a theme in any form of expression is weak in india today, (Be it in architecture, cinema, novel, animation etc.) All art seems to be driven towards base emotions and immediate realities. There is very little scope for Imagination, alternative realities, the future, alternative pasts and  impossible situations.

Mental gymnastics is not something we see explored in indian visual arts.
The unbreakable bond between an artist and his homeland is
a very long lasting one. But if he has to carry that baggage every where he goes he will forever remain an "ethnic" designer. Indian artists have  been anchored by un-written rules and traditions.

We seem to carry this label every where we go. It is important to cultivate a trend that depicts as broad an international flavour as possible, in order to appeal to every one who sees our work. I will draw the example of The Yas Marina Hotel built over the F1 circuit in Abu Dhabi which i recently visited.

The theme and general design was concieved by an Arab American designer. The final out-come was truly international. With vague hints of an abaya clad feminine organic form lying sensually over the F1 circuit. Now that is great engineering with form. Truly inspirational. Truly functional. The arab element is so subtle that they are not obvious to the casual observer. Yet it is there.

This depth did exist during the early period of indian art and literature and architecture.


Mahabharat and Ramayan are great example of  fantasy, imagination, sub-plots and complex textures.

J.R. Tolkien lived in the 1900s, and he was able to create something that comes close to the depth and creative excellence of the Mahabharath. Why has there never been any great epics from the so-called land of the story tellers and epics. I guess somwehere down the line, we indians ceased to be "those indians".

For a nation with over 200 million middle class, educated, literate people, we have a very low creative output.

Monday, February 08, 2010

ഫോട്ടോഗ്രഫി തിമിരം.

സാധാരണ മലയാളം ബ്ലോഗുകളിൽ കാണുന്ന എല്ലാ സ്വഭാവങ്ങളും അതേ പടി മലയാളം ഫോട്ടോ ബ്ലോഗുകളിലും നുഴഞ്ഞു കയറി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു എന്നതാണു് ഏകദേശം 50 ഫോട്ടോ ബ്ലോഗുകൾ സന്ദർശ്ശിച്ച ശേഷം അറിയാൻ കഴിഞ്ഞതു്.

എല്ലാ കലയും പൂർണ്ണതയിലേക്ക് എത്തുന്ന അനന്തമായ പാതയാണു് എന്നാണു് ഞാൻ കരുതുന്നതു്. ആരും പൂർണ്ണത എത്തുന്നില്ല.  എല്ലാവരും അതിന്റെ ഉച്ചകോടിയിലേക്ക് എത്താനുള്ള പ്രയാണത്തിലാണു്. എന്നാൽ ആരും ആ സ്ഥാനത്തിലേക്ക് എത്തിചേരുന്നുമില്ല. അടുക്കും തോറും അകലുന്ന മരീചികയായി അതു് അകന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കും.

മലയാളം ബ്ലോഗുകളിൽ കാണുന്ന ഫോട്ടോ പോസ്റ്റുകളിൽ നാം സ്ഥിരമായി കാണാറുള്ള ചില കമന്റുകൾ പലപ്പോഴും ഈ വിധത്തിൽ ആയിരിക്കും.
"Nice"
"അതി മനോഹരം."
"കലക്കി..."
"great .."



പ്രോത്സാഹനം: വളരെ നല്ല കാര്യം തന്നെ. പരാമർശ്ശങ്ങൾ ഒന്നുമില്ലാതെ പ്രോത്സാഹനം മാത്രമായാൽ പിന്നെ ആ കലാകാരൻ super star ആയി മാറും.  പ്രോത്സാഹനം മാത്രം കേട്ട് പരിചയപ്പെട്ട ആ കലാകാരൻ പിന്നെ കലയെ കുറിച്ചുള്ള പരാമർശ്ശങ്ങൾ സ്വീകരിക്കാതെവരും. അങ്ങനെ ആ കലാകാരൻ മഹാ ബോറാകും. ഒരു കലാകാരൻ കലാകാരനല്ലാതാകും.

ഫോട്ടോ ബ്ലോഗുകളിൽ ക്രിയാത്മകമായ ചർച്ചകൾ ഇപ്പോൾ ഒട്ടും കാണാറില്ല എന്നു തന്നെ പറയാം.
പ്രോത്സാഹന commentകൾ അല്ലാതെ ക്രിയാത്മകമായ അഭിപ്രായങ്ങൾ വിരളമാണു്. ഇതിൽ ഏറ്റവും അത്ഭുതകരം മറ്റൊന്നുമല്ല. ഈ commentകൾ എഴുതുന്നത് മിക്കവാറും മറ്റൊരു ഫോട്ടോഗ്രഫർ തന്നെയായിരിക്കും.  "you scratch my back I scratch your ...." എന്ന വിധത്തിൽ ഇതു് തുടർന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും. ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർക്ക് ഒരുതരം തിമിരം ബാധിച്ചിരിക്കുന്നു. അതു വേണ്ട കൂട്ടുകാരെ, ബ്ലോഗ് കവിതയുടെ നിലവാരത്തിലേക്ക് ഫോട്ടോഗ്രഫി നീങ്ങരുതു്.  പരിചയത്തിന്റെ പുറത്തുള്ളതായിരിക്കാം ഇതുപോലുള്ള പല commentകളും. നല്ല ചിത്രം  കണ്ടാൽ അഭിനന്ദിക്കാം. എന്നാൽ മോശം ചിത്രം കണ്ടാൽ മിണ്ടാതെ പോകാതെ മനസിൽ തോന്നുന്നത് മടിയില്ലാതെ പറയാൻ പഠിക്കുക.

ഒരു പരിധി വരെ പ്രോത്സാഹനം നല്ലതാണു്. പക്ഷെ അഭിനന്ദനങ്ങൾ മാത്രം കിട്ടിതുകൊണ്ടു് വളരാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു കലാകാരനു് എന്തു് മെച്ചമാണു് കിട്ടുന്നതു്?   ഫോട്ടോയിൽ കാണുന്ന പോരായ്മകൾ വ്യക്തമായ ഭാഷയിൽ വിശകലനം ചെയ്യുന്നതു വഴി ബ്ലോഗ് ആ ഫോട്ടോഗ്രഫർ മാത്രമല്ല, അതു കാണുന്ന മറ്റുള്ളവരും ഫോട്ടോഗ്രഫിയെ കൂടുതൽ അടുത്തറിയുന്നു. പക്ഷെ പ്രോത്സാഹനത്തിനപ്പുറം ഒന്നും പറയാനാവാത്ത ഇവർ ആ കലാകാരന്റെ എല്ലാ കലാവസനകളും മുരടിപ്പിക്കുകയാണു് ചെയ്യുന്നതു്.

'ബ്ലോഗ് കവിത' പോലെ "അന്ധകാരത്തിന്റെ കൂരിരുട്ടിൽ" പടർന്നു പന്തലിച്ചുകിടക്കുന്ന നിഗൂഢ വിഷയമൊന്നുമല്ല ഫോട്ടോഗ്രഫി. പോക്കത്തിലെ ചിന്താശക്തിയൊ, കഞ്ചാവടിച്ച് കോൺ തെറ്റിയ ചിന്തഗതിയൊ വേണ്ട. കാണാൻ ശേഷിയുള്ള കണ്ണുള്ള എല്ലവർക്കും മനസിലാകുന്ന ഒന്നാണു് ഈ കല. അങ്ങനെയിരിക്കുമ്പോൾ എന്തിനാണു് ഈ കലാകാരന്മാരെ വളരാൻ അനുവതിക്കാതെ ഇങ്ങനെ അഭിനന്ദിച്ചു ശ്വാസം മുട്ടിച്ചു കൊല്ലുന്നതു്?